Nihil opus est exemplis hoc facere longius.

Lorem ipsum dolor sit amet, consectetur adipiscing elit. Aliis esse maiora, illud dubium, ad id, quod summum bonum dicitis, ecquaenam possit fieri accessio. Duo Reges: constructio interrete. Bork Qualem igitur hominem natura inchoavit? Frater et T. Cupiditates non Epicuri divisione finiebat, sed sua satietate. Et quidem saepe quaerimus verbum Latinum par Graeco et quod idem valeat; Ita multo sanguine profuso in laetitia et in victoria est mortuus.

Bork
Qui autem diffidet perpetuitati bonorum suorum, timeat necesse est, ne aliquando amissis illis sit miser.
Tu quidem reddes;
Num igitur utiliorem tibi hunc Triarium putas esse posse, quam si tua sint Puteolis granaria?
Proclivi currit oratio.
Hoc ne statuam quidem dicturam pater aiebat, si loqui posset.
Bork
Atque haec coniunctio confusioque virtutum tamen a philosophis ratione quadam distinguitur.
Sed haec omittamus;
Sic, et quidem diligentius saepiusque ista loquemur inter nos agemusque communiter.
  1. Non minor, inquit, voluptas percipitur ex vilissimis rebus quam ex pretiosissimis.
  2. Sed nunc, quod agimus;
  3. Est autem etiam actio quaedam corporis, quae motus et status naturae congruentis tenet;
  4. Quae cum praeponunt, ut sit aliqua rerum selectio, naturam videntur sequi;
  5. Omnes enim iucundum motum, quo sensus hilaretur.
  6. Aut, Pylades cum sis, dices te esse Orestem, ut moriare pro amico?

Hosne igitur laudas et hanc eorum, inquam, sententiam sequi nos censes oportere? Quis istud possit, inquit, negare? Aliter enim explicari, quod quaeritur, non potest. At ego quem huic anteponam non audeo dicere; Quem Tiberina descensio festo illo die tanto gaudio affecit, quanto L. Non est enim vitium in oratione solum, sed etiam in moribus. Bork Audio equidem philosophi vocem, Epicure, sed quid tibi dicendum sit oblitus es. Duarum enim vitarum nobis erunt instituta capienda. Minime vero, inquit ille, consentit. Atque haec ita iustitiae propria sunt, ut sint virtutum reliquarum communia.

Paulum, cum regem Persem captum adduceret, eodem flumine invectio?

Mihi quidem Antiochum, quem audis, satis belle videris attendere. Nihil opus est exemplis hoc facere longius. Cur fortior sit, si illud, quod tute concedis, asperum et vix ferendum putabit? Cur igitur easdem res, inquam, Peripateticis dicentibus verbum nullum est, quod non intellegatur?

Etenim si loca, si fana, si urbes, si gymnasia, si campum,
si canes, si equos, si ludicra exercendi aut venandi
consuetudine adamare solemus, quanto id in hominum
consuetudine facilius fieri poterit et iustius?

Fortitudinis quaedam praecepta sunt ac paene leges, quae
effeminari virum vetant in dolore.
Iam argumenti ratione conclusi caput esse faciunt ea, quae perspicua dicunt, deinde ordinem sequuntur, tum, quid verum sit in singulis, extrema conclusio est.